Op die dag mag ik mijn promotieonderzoek naar sensemaking gaan verdedigen aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. Dat is een mijlpaal die ik uitgebreid zal vieren, maar het is ook een bitterzoet moment. 

Zoet hoef ik natuurlijk niet uit te leggen. Maar waarom bitter?

• Omdat mijn beide 𝗼𝘂𝗱𝗲𝗿𝘀 er niet meer bij kunnen zijn. Ik weet zeker dat ze ongelooflijk trots zouden zijn op hun tweede zoon van wie iedereen altijd zei: ‘Die wordt nog een keer professor’. Of het zover zal komen weet ik niet, maar aan één voorwaarde daarvoor is alvast voldaan.

• Omdat ik enorm genoten heb van 𝗵𝗲𝘁 𝗱𝗼𝗲𝗻 𝘃𝗮𝗻 𝗼𝗻𝗱𝗲𝗿𝘇𝗼𝗲𝗸. Van het lezen, denken, schrijven, praten, nog meer lezen, denken en opnieuw praten en schrijven. Daar komt nu (voorlopig) een einde aan, maar ik hoop niet voor lang, want ik heb de smaak voor het doen van onderzoek wel te pakken. Eens kijken hoe ik daar in de komende tijd vorm aan kan geven.

• Omdat ik nu alweer 𝗶𝗱𝗲𝗲𝗲̈𝗻 heb hoe ik mijn proefschrift anders en nog beter had kunnen maken. Met die ideeën kan ik voorlopig even niet zoveel, maar… zie reden 2.

• Omdat ik genoten heb van 𝗵𝗲𝘁 ‘𝘇𝗶𝗷𝗻 𝘃𝗮𝗻 𝗽𝗿𝗼𝗺𝗼𝘃𝗲𝗻𝗱𝘂𝘀’ (PhD-candidate). Als mensen vragen wat je doet is het ontzettend leuk om te zeggen dat je een 𝗽𝗿𝗼𝗺𝗼𝘁𝗶𝗲𝗼𝗻𝗱𝗲𝗿𝘇𝗼𝗲𝗸 doet. Bovendien heb ik een aantal PhD-cursussen kunnen doen waarbij ik in aanraking kwam met andere promovendi, vaak jonge mensen die ongelooflijk interessant onderzoek doen. Ik ben daarom nog optimistischer gestemd over de toekomst.

Maar eerst maar eens die verdediging voorbereiden en die bul ophalen. Daarna zien we wel weer verder.

Festival en boek

Ps tegelijk met mijn verdediging komt er een publieksversie uit van mijn onderzoek over zin maken: Het Zinnigste boek dat je ooit zult lezen. En op dezelfde dag organiseren we Het Zinnigste Festival dat je ooit zult meemaken. Volg de links voor meer informatie en om je in te schrijven.