‘Het leven wordt vooruit geleefd, maar achterwaarts begrepen’ Nu, achteraf, begrijp ik iets van het avontuur waar ik drie jaar geleden aan begon.
Drie jaar geleden had ik een afspraak met Mathieu Weggeman. Hij vroeg of promoveren niet iets voor mij zou zijn. In de trein naar huis dacht ik daar over na. Ik sprak met vrienden en familie over dit idee, ging langs bij een aantal universiteiten, zocht René ten Bos op in zijn huis in Nijmegen, en the rest is history. Inmiddels ben ik al weer zo’n 2,5 jaar bezig met een filosofisch onderzoek naar ‘sensemaking’. Allemaal door dat ene zinnetje van Mathieu destijds.
Betekenis geven
Ik ‘begrijp’ nu dat dit het beste was wat mij kon overkomen. Ik geniet met volle teugen. Ik vind het heerlijk om de literatuur in te duiken, in een poging te begrijpen wat sensemaking is, wat sense is, wat de procesfilosofie heeft te bieden aan organisatie (organiseren), hoe het zit met macht en sensemaking, en of we op een andere dan cognitieve, instrumentele en antropocentrische manier betekenis kunnen geven. Bijvoorbeeld in de huidige corona-crisis: wat heeft het ons te vertellen over onze huidige manier van leven en werken?
Ik realiseer me dat ik nog lang niet uitgeleerd ben, en ben van plan om een leven lang dit te blijven doen: studeren, reflecteren, betekenis geven, mezelf en anderen uitdagen, in welke rol en wijze dan ook.
Uurtje filosoferen
Ik merkte dat ik naar gelang ik verder in mijn onderzoek kom, behoefte krijg om wat meer over mijn onderzoek te delen met anderen. Om er gesprekken over te voeren, om er samen op te reflecteren. Dus bedacht ik om een maandelijks uurtje filosoferen te organiseren, gewoon online, laagdrempelig. Kieken wat ’t wordt.
Want dat is het interessante van de uitspraak van Søren Kierkegaard waarmee deze bijdrage begint en die ook een soort van motto vormt van sensemaking: dat je hem twee kanten op kunt lezen. Ja, het leven wordt achterwaarts begrepen, maar je moet het nog altijd vooruit leven.
Dat is de opdracht. En je weet niet of een keuze die je nu maakt, goed of slecht uitpakt. En dus probeer je maar wat, omdat het goed voelt, omdat je denkt dat dat de juiste keuze is, omdat je er goed (of minder goed) over na hebt gedacht. Maar hoe lang of kort je er ook over na denkt: je weet het niet. Je weet ook niet wat er gebeurd zou zijn als je een andere keuze had gemaakt.
We dwalen met z’n allen door het duister.
Dat maakt het leven lastig, maar ook zo leuk.
Dit bericht verscheen eerder op LinkedIn.
Geef een reactie