De natuur haalt adem.
In diepe teugen wordt de schone lucht naar binnen gezogen. Vogels hebben het hoogste woord. Er is geen vuiltje aan de lucht.
Ondertussen is de vraag aan de orde hoe we de economie weer aan de praat krijgen. Wanneer kunnen we weer vliegen? Consumeren? Kopen? Met z’n duizenden tegelijk op een weilandje springen op de dreunende beat van DJ Huppeldepup.
Als een verstokte roker die net zijn laatste sigaret heeft uitgedrukt verlangen we al weer naar de volgende. We weten heus wel dat het slecht voor ons is. Maar ja.
Symbolisch wel dat het Virus ons de adem beneemt. En de natuur weer wat lucht geeft. Zou het een boodschap zijn?
Maar luisteren we ook?
Kunnen we nog wel stil genoeg zijn om de subtiele boodschap van de natuur te horen? Of zijn we te druk met het redden van de economie en onze eigen kleine handeltje? Druk met zoomen, teamen, skypen… Alles om maar niet stil te vallen, stil te zijn. Want stel je voor dat we nu echt anders zouden moeten leven. Dat ons luxeleventje hier eindigt. Geen weekendjes Barcelona meer. Nooit meer in de file staan in je peperdure bolide. Nooit meer…
Nee, dan liever maar gewoon proberen te redden wat er te redden valt. In elk geval tot de volgende crisis. En de volgende.
Ondertussen haalt de natuur adem. Zolang het duurt.
Stil van. Helemaal waar de natuur doet zijn werk om te redden wat te redden is. Dankzij het virus gaat het iets beter met de natuur.
Laten we wereldwijd dit gewone leven van nu handhaven.